Herbestemming Watertoren
Het monumentale gebouw Watertoren West, van de hand van stadsarchitect Mulock Houwer verloor zo`n 10 jaar geleden na de ingebruikname van een nieuw pompstation haar functie die het een eeuw vervuld had.
Ondanks het omvangrijke voorkomen van de toren kende het gebouw slechts enkele, moeilijk toegankelijke etages, waarvan een aantal zonder daglichttoetreding. De ontsluiting bestond uit wat stalen trapjes en het was een uitdaging om boven te geraken. De wens was om in de toren de stad ook een openbaar toegankelijke plek te geven. De mooiste plek hiervoor was ter hoogte van de rand van de hoogst gelegen watertank. Hier was echter geen vloer en de ruimte was vrijwel niet toegankelijk.
Door het ontwerp wordt de ontoegankelijkheid en het gesloten karakter van de watertoren doorbroken en wordt het weer toonbaar, bruikbaar en openbaar voor zowel publiek als privé en voor zowel tijdelijk als permanent gebruik. Dit gebeurt niet alleen aan de hand van het toevoegen van nieuwe gebruiksfuncties in de vorm van een hotel, kantoren en een expositieruimte, maar ook door de bijbehorende architectonische ingrepen te vertalen naar het exterieur om zodoende een inkijk aan de buitenwereld te geven van deze nieuwe architectuur en functies.
Watertoren West, van gesloten naar open
Om de toren over de volle hoogte te kunnen benutten werd een centrale ontsluiting ontworpen met eromheen een wokkeltrappenhuis. Door een reeks etages in het gebouw toe te voegen nam het aantal bruikbare vierkante meters snel toe en werd het mogelijk twaalf ruime appartementen te realiseren. In de hoogste etages zijn kantoorruimtes gerealiseerd en op de nieuw aangebrachte hoogste etage, die het mooiste uitzicht biedt, bevinden zich nu horeca- en vergaderfaciliteiten.
Hierboven bevindt zich een schitterende ruimte onder de kap. Deze ruimte is visueel onderdeel gemaakt van de horecaruimte door een deel van de houten vloer te verwijderen en deze te vervangen door glas. Dit geeft een zeer spectaculaire zichtlijn van zo`n 20 meter omhoog tot in de nok. De wijze van uittreding door de gevel vindt plaats aan de hand van nieuwe toegevoegde raampartijen, door het benadrukken van de huidige hoofdentree en het toevoegen van een nieuwe secundaire toegang. Waar zich fraaie raampartijen bevonden werden in het nieuwe ontwerp vloeren toegevoegd, en elders werden ramen toegevoegd, passend in de structuur van het gebouw, echter aan de buitenzijde goed afleesbaar. Talloze elementen van de watertoren bewaard gebleven en spelen ze een grote rol bij de ervaring en uitstraling van het hotel.
Gedurende het ontwerpproces wisselde het gebouw diverse keren van eigenaar. De huidige eigenaar, Calculusgroep, was een inspirerende en ambitieuze opdrachtgever en bracht ook het plan tot uitvoering. Tijdens de bouw ontstond de wens om hotelappartementen te realiseren. Hiermee kreeg de begane grond ook een extra functie. De expositieruimte op de begane grond werd nu ook de ontvangstruimte van het hotel.
Nu Watertoren West opgeleverd is als hotel heeft het een zeer publieke functie gekregen en reeks geschakelde complementaire functies. Omdat er een nieuwe functie aan het gebouw wordt gegeven is het ook noodzakelijk om de entree en ontsluiting een meer open en richtinggevend karakter te geven. De hoofdentree wordt daarom meer kracht en openheid gegeven door een subtiele boogvormige stalen luifel toe te voegen met daarachter een glazen voorportaal. Dankzij deze ingrepen kunnen de robuuste, houten deuren open blijven staan, iets dat positief werkt voor de benaderbaarheid van het pand.
